مـــــــــذ هبـــــــــی

در زمان صلى الله عليه و آله مؤ منى از اهل صفه (10) سخت فقير و مستمند بود. وى تمام نمازها را پشت سر پيامبر صلى الله عليه و آله مى خواند. رسول خدا صلى الله عليه و آله بر او ترحم مى کرد و به نيازمندى و غريبى او توجه داشت و مى فرمود:اى سعد! اگر چيزى به دستم برسد تو را بى نياز مى سازم .مدتى گذشت چيزى به دست پيغمبر نيامد. حضرت به حال سعد بيشتر اندوهگين شد. خداوند سبحان به اندوه پيامبر صلى الله عليه و آله نسبت به سعد توجه فرمود. جبرئيل را با دو درهم خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله فرستاد.جبرئيل به حضرت عرض کرد: اى محمد! خدا از اندوه تو براى سعد آگاه است . آيا دوست دارى او را بى نياز سازى ؟پيامبر صلى الله عليه و آله : آرى !جبرئيل : اين دو درهم را به او مرحمت کن و دستور بده با آن تجارت کند. پيامبر صلى الله عليه و آله در درهم را گرفت . وقتى که براى نماز ظهر از منزل خارج شد سعد را ديد که در خانه ايستاده و منتظر آن حضرت است .فرمود: اى سعد! آيا تجارت خوب بلدى ؟عرض کرد: سرمايه اى ندارم که با آن تجارت کنم .پيامبر صلى الله عليه و آله دو درهم به او داد و فرمود: با آن تجارت کن و روزى خدا را به دست آور.سعد دو درهم را گرفت و در خدمت پيغمبر صلى الله عليه و آله به مسجد رفت و نماز ظهر و عصر را با رسول خدا صلى الله عليه و آله خواند. آن گاه حضرت فرمود:- برخيز به دنبال روزى برو! همواره به حال تو غمگين بودم .سعد مشغول تجارت شد خداوند برکتى به او داد. هر چه مى خريد به دو برابر مى فروخت . دنيا به سعد روى آورد. کم کم سرمايه اش ترقى کرد و مالش فراوان شد و معامله اش رونق گرفت . به طورى که در کنار در مسجد دکانى گرفت و سرمايه و کالاى خود را در آنجا جمع کرده ، تجارتش را انجام مى داد.وقتى که بلال اذان مى گفت و رسول خدا صلى الله عليه و آله به سوى نماز حرکت مى کرد، سعد را مى ديد که سرگرم خريد و فروش بوده ، مشغول دنيا است . هنوز وضو نگرفته و خود را براى نماز مهيا نکرده است . با اينکه قبل از اين پيش از اذان مهياى نماز مى شد.رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمود:اى سعد! دنيا تو را از نماز باز داشته است ؟سعد مى گفت : چه کنم ؟ سرمايه ام را تلف کنم ؟ به اين مرد جنسى فروخته ام ، مى خواهم پولم را از او بگيرم و از آن ديگرى کالايى خريده ام بايد پول او را بدهم .رسول خدا صلى الله عليه و آله به آن حال سعد بيشتر از فقرش غمگين شد. جبرئيل محضر آن جناب رسيد، عرض کرد: اى پيامبر! خداوند از غم تو براى سعد آگاه است . کدام يک را بيشتر دوست دارى ؟ حالت اول يا حالت فعلى او را؟رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: اى جبرئيل ! حالت اول (تنگدستى ) او را دوست دارم . زيرا دنيا آخرت او را از دستش گرفته است .جبرئيل عرض کرد به راستى محبت و اموال دنيا امتحان بوده و بازدارنده از آخرت مى باشد.آن گاه عرض کرد:- يا رسول الله ! به سعد بگو آن دو درهمى که به او داده اى به شما بازگرداند، وضعش به حالت اول برمى گردد.پيامبر به سعد فرمود: آيا آن دو درهم را به من باز مى گردانى ؟عرض کرد: به جاى دو درهم ، دويست درهم مى دهم .حضرت فرمود: نه ! همان دو درهم را مى خواهم .سعد آن دو درهم را به حضرت داد. به دنبال آن چيزى نگذشت که دنيا از وى روى گرداند و هر چه داشت از دستش رفت . سعد دوباره به حال فقر و ندارى افتاد.